Monday, October 12, 2009

Πιλοτικό Σύστημα Διαχείρισης Κυκλοφορίας και Πληροφόρησης Οδηγών σε Πραγματικό Χρόνο

Στο site του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών της Πολυτεχνικής σχολής του Α.Π.Θ. μπορείτε να δείτε σε "ζωντανό χρόνο" (Images get updated at 2 min intervals) την εικόνα από τις κάμερες που βρίσκονται στον Περιφερειακό.

Ιδανικά θα θυμηθείτε να ρίξετε μια ματιά πριν ξεκινήσετε από το σπίτι ή το γραφείο σας.

Θα βρείτε και μερικά βίντεο με περιστατικά που πιθανόν βλέπε καθημερινά να γίνονται από τους ευφυέστατους οδηγούς της περιφερειακής.

link

Thursday, September 03, 2009

Όταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι ένα όμορφο πρωινό του Απρίλη

Ένα όμορφο πρωινό του Απρίλη, σ’ ένα στενό δρομάκι στη μοδάτη περιοχή του Χαρατζούκου του Τόκιο, περνώ δίπλα απ’ το 100% τέλειο κορίτσι.

Για να πω την αλήθεια, δεν είναι και τόσο όμορφη. Δεν ξεχωρίζει καθόλου. Τα ρούχα της δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Τα μαλλιά της στο πίσω μέρος του κεφαλιού έχουν χάσει την φόρμα τους από τον ύπνο. Ούτε είναι και τόσο νέα – θα κοντεύει τα τριάντα, οπότε, για ν’ ακριβολογούμε, δεν είναι καν «κορίτσι». Κι όμως από πενήντα μέτρα μακριά, ξέρω ότι είναι το 100% τέλειο κορίτσι για μένα. Με το που την βλέπω, αισθάνομαι την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή μέσα στο στήθος μου και το στόμα μου να ξεραίνεται σαν την έρημο.

Ίσως ν’ έχεις τον δικό σου αγαπημένο τύπο κοριτσιού – με λεπτούς αστραγάλους, ας πούμε, ή με μεγάλα μάτια, ή με δάχτυλα γεμάτα χάρη• ή μπορεί να σε τραβούν, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, κορίτσια που τρώνε το γεύμα τους χωρίς να βιάζονται. Και ‘γω, βέβαια, έχω τις προτιμήσεις μου. Όταν βρίσκομαι σ’ εστιατόριο, μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να χαζεύει το κορίτσι του διπλανού τραπεζιού επειδή μ’ αρέσει το σχήμα της μύτης της.

Όμως, δεν θα’ πρεπε κανείς να προσπαθεί να κατατάξει οπωσδήποτε το δικό του το 100% τέλειο κορίτσι σ’ έναν προκαθορισμένο τύπο. Για παράδειγμα, όσο κι αν μ’ αρέσουν οι ωραίες μύτες, δεν μπορώ να θυμηθώ το σχήμα της δικής της – ούτε καν πρόσεξα την μύτη της. Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ με βεβαιότητα είναι πως δεν ήταν καμιά κουκλάρα. Τι αλλόκοτο.

«Χθες στο δρόμο, πέρασα δίπλα απ’ το 100% τέλειο κορίτσι», λέω σε κάποιον.
«Ναι;» λέει. «Όμορφη;»
«Όχι, δεν θα το ‘λεγα».
«Τότε; Ο αγαπημένος σου τύπος;»
«Δεν ξέρω. Μάλλον δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα γι’ αυτήν – για το σχήμα των ματιών της ή για το μέγεθος του στήθους της».
«Παράξενο»
«Ναι. Παράξενο»
«Τέλος πάντων», λέει, έχοντας ήδη βαρεθεί, «τι έκανες; της μίλησες; Την πήρες από πίσω;»
«Μπα. Απλά πέρασα από δίπλα της στο δρόμο».

Εγώ πήγαινα ανατολικά, εκείνη δυτικά. Ήταν πράγματι ένα ωραίο πρωινό του Απρίλη.

Μακάρι να μπορούσα να της μιλήσω. Θα μου ΄τανε μισή ώρα: απλά να την ρωτήσω για τον εαυτό της, να της πω για μένα και – αυτό που θα ‘θελα πραγματικά να κάνω- να της εξηγήσω για τα μπερδέματα της μοίρας που οδήγησαν στο να περάσουμε ο ένας δίπλα από τον άλλον σ’ ένα στενάκι στο Χαρατζούκου, ένα όμορφο πρωινό του Απρίλη του 1981. Σίγουρα, θα ‘ταν μια συνάντηση γεμάτη ζεστασιά, γεμάτη μυστήριο, σαν ένα ρολόι αντίκα που φτιάχτηκε όταν υπήρχε παντού γαλήνη στον κόσμο.

Αφού συζητούσαμε, θα τρώγαμε κάπου για μεσημέρι, ίσως να βλέπαμε καμιά ταινία του Γούντυ Άλλεν, και θα περνάγαμε απ’ το μπαρ κάποιου ξενοδοχείου για κοκτέιλ. Με λίγη τύχη, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο κρεβάτι.

Μία απ’ τις πιθανότητες τις ζωής, χτυπά την πόρτα της καρδιάς μου αυτή την στιγμή.

Τώρα η απόσταση μεταξύ μας έχει μειωθεί στα δεκαπέντε μέτρα.
Πώς να την πλησιάσω; τι να της πώ;
«Καλημέρα, δεσποινίς. Θα μπορούσατε να μου διαθέσετε μισή ώρα για κουβεντούλα;»
Γελοίο. Θ’ ακουγόμουν σαν ασφαλιστής.
«Με συγχωρείτε, μήπως ξέρετε εάν υπάρχει κάποιο καθαριστήριο που διανυκτερεύει στην γειτονιά;»

Όχι, αυτό είναι εξίσου γελοίο. Δεν κρατάω, βλέπεις, και τίποτα ρούχα για καθάρισμα μαζί μου. Ποιος θα ‘χαβε κάτι τέτοιο;»
Μπορεί απλά να αρκούσε η αλήθεια: «καλημέρα. Είσαι για μένα το 100% τέλειο κορίτσι».
Όχι δεν θα το πίστευε. Ακόμη κι αν το πίστευε, και πάλι, ίσως να μην ήθελε να μου μιλήσει. Λυπάμαι, θα μπορούσε να πει, ίσως να είμαι το 100% τέλειο κορίτσι για σένα, αλλά εσύ δεν είσαι το 100% τέλειο αγόρι για μένα. Θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Κι αν βρισκόμουν σε μια τέτοια κατάσταση, πιθανότατα να γινόμουν κομμάτια. Ποτέ δεν θα συνερχόμουν απ’ το σοκ. Είμαι τριάντα δύο, κι αυτό θα πει περνάνε τα χρόνια.

Περνάμε μπροστά από ένα ανθοπωλείο. Μια ζεστή μάζα ζεστού αέρα αγγίζει το δέρμα μου. Η άσφαλτος είναι υγρή και πιάνω το άρωμα απ’ τα τριαντάφυλλα. Δεν τα καταφέρνω να της μιλήσω. Φοράει ένα άσπρο πουλόβερ και στο δεξί της χέρι κρατά ένα ατσαλάκωτο άσπρο φάκελο χωρίς γραμματόσημο. Αυτό είναι λοιπόν: Έχει γράψει ένα γράμμα σε κάποιον, ίσως και να ξενύχτησε γράφοντας το, αν κρίνω απ’ το νυσταγμένο βλέμμα της. Ο φάκελος θα μπορούσε να περιέχει όλα τα μυστικά της ζωής της.

Κάνω μερικά βήματα ακόμη και γυρίζω το κεφάλι προς τα πίσω: Χάθηκε στο πλήθος.

Τώρα βέβαια, ξέρω ακριβώς τι έπρεπε να της είχα πει. Θα ήταν, όμως, ένας μεγάλος λόγος, πάρα πολύ μεγάλος για να μπορέσω να τον εκφωνήσω σωστά. Οι ιδέες που μου ‘ρχονται δεν είναι ποτέ ιδιαίτερα πρακτικές.

Δεν βαριέσαι. Θα ξεκινούσα με το: «Μια φορά και ένα καιρό» και θα κατέληγα: «Λυπητερή ιστορία, δεν νομίζεις;»

Μια φορά και ένα καιρό ζούσε ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το αγόρι ήταν δεκαοχτώ και το κορίτσι δεκαέξι. Εκείνος δεν ήταν ιδιαίτερα ωραίος κι εκείνη δεν είχε κάποιο ξεχωριστή ομορφιά. Ήταν ένα συνηθισμένο, μοναχικό αγόρι κι ένα συνηθισμένο, μοναχικό κορίτσι, όπως όλα τα’ άλλα. Πίστευαν όμως, μ’ όλη τους την καρδιά ‘ότι κάπου στον κόσμο ζούσε το 100% τέλειο γι’ αυτούς αγόρι και το 100% τέλειο κορίτσι. Ναι, πίστευα σ’ ένα θαύμα. Κι αυτό το θαύμα όντως βγήκε πραγματικό.

Μια μέρα, έτυχε οι δυο τους να συναντηθούν στη γωνία κάποιου δρόμου.

«Απίστευτο!» είπε εκείνος. «Σ’ έψαχνα όλη μου την ζωή. Ίσως να μην το πιστέψεις, αλλά είσαι για μένα το 100% τέλειο κορίτσι».

«Κι εσύ», του απάντησε εκείνη, «είσαι για μένα το 100% τέλειο αγόρι, ακριβώς όπως σε φαντάστηκα, με κάθε λεπτομέρεια, Σαν όνειρο μου φαίνεται».

Κάθισαν σ’ ένα παγκάκι στο πάρκο, κρατώντας τα χέρια, και διηγούνταν ο ένας στον άλλον την ιστορία της ζωής τους για ώρες ατελείωτες. Δεν ήταν μόνοι πλέον. Είχαν ανακαλύψει, και τους είχε ανακαλύψει, το 100% τέλειο έτερον ήμισύ τους. Τι θαυμάσιο πράγμα να βρίσκεις και να σ’ έχει βρει το 100% τέλειο έτερον ήμισύ σου. Μιλάμε για θαύμα, ένα θαύμα του σύμπαντος.

Ενώ κάθονταν και μιλούσαν μια στιγμιαία παύση στη συζήτησή τους, το αγόρι είπε στο κορίτσι: «Ας περάσουμε μια δοκιμασία – μια και μοναδική. Αν είμαστε όντως οι 100% τέλειοι αγαπημένοι ο ένας για τον άλλο, τότε κάπου, κάποτε, θα ξανασυναντηθούμε οπωσδήποτε. Κι όταν συμβεί αυτό, θα ξέρουμε ότι είμαστε οι 100% τέλειοι σύντροφοι και θα παντρευτούμε αμέσως, επί τόπου. Τι λες;»
«Ναι», λέει εκείνη, «αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε».

Κι έτσι χώρισαν οι δρόμοι τους, εκείνη να πηγαίνει προς την ανατολή και εκείνος προς την δύση.

Όμως, η δοκιμασία που είχαν συμφωνήσει ήταν εντελώς περιττή. Δεν έπρεπε ποτέ να είχαν δεχτεί να την υποστούν, γιατί ήταν πράγματι οι 100% τέλειοι αγαπημένοι κι ήταν θαύμα ευθύς εξαρχής που είχαν συναντηθεί. Όμως, όντας τόσο νέοι, τους ήταν αδύνατο να το καταλάβουν. Τα ψυχρά κι αδιάφορα κύματα της μοίρας είχαν βαλθεί να τους πετάξουν δεξιά κι αριστερά, ανελέητα.

Κάποιον χειμώνα, το αγόρι και το κορίτσι κόλλησαν τη φοβερή γρίπη της εποχής και, καθώς πάλευαν μεταξύ ζωής και θανάτου για αρκετές εβδομάδες, έχασαν όλες τις αναμνήσεις τους των προηγούμενων χρόνων. Όταν ξύπνησαν, τα κεφάλια τους ήταν τόσο άδεια όσο ο κουμπαράς του νεαρού D.H. Lawrence.

Όμως, ήταν και οι δύο έξυπνοι, αποφασισμένοι νέοι, και με τις άοκνες προσπάθειές τους κατάφεραν να αποκτήσουν ξανά τη γνώση και την αίσθηση που τους καθιστούσε ικανούς να επιστρέψουν ως πλήρη μέλη στην κοινωνία. Δόξα τω θεώ, έγιναν και πάλι σωστοί πολίτες, που γνώριζαν πώς να πάνε απ΄ τη μια γραμμή του μετρό στην άλλη και ήταν απόλυτα ικανοί να στείλουν ένα κατεπείγον γράμμα στο ταχυδρομείο. Μάλιστα, βίωσαν και πάλι τον έρωτα, μερικές φορές έως και το 75%, ακόμη κι έως το 85%.

Ο χρόνος πέρασε τρομακτικά γρήγορα και σύντομα το αγόρι έγινε τριάντα δύο χρονών και το κορίτσι τριάντα.

Ένα όμορφο πρωινό του Απρίλη, το αγόρι, γυρεύοντας μια κούπα καφέ για να ξεκινήσει την ημέρα του, πήγαινε από την δύση προς την ανατολή, ενώ το κορίτσι, σκοπεύοντας να στείλει ένα κατεπείγον γράμμα, πήγαινε απ’ την ανατολή προς τη δύση, και οι δύο στο ίδιο στενό δρομάκι της περιοχής Χαρατζούκου του Τόκιο. Πέρασε ο ένας δίπλα απ’ τον άλλον στην μέση ακριβώς του δρόμου. Η αχνή λάμψη των χαμένων τους αναμνήσεων τρεμόσβησε για μια στιγμή μέσα στις καρδιές τους. Ένοιωσαν την καρδιά τους να χτυπά σαν τρελή. Και κατάλαβαν:

Αυτή είναι για μένα το 100% τέλειο κορίτσι.
Αυτός είναι για μένα το 100% τέλειο αγόρι.

Μα η λάμψη των αναμνήσεών τους παραήταν αδύναμη, και οι σκέψεις τους δεν είχαν πλέον την διαύγεια που είχαν πριν από δεκατέσσερα χρόνια. Χωρίς να πουν λέξη, πέρασε ο ένας δίπλα απ’ τον άλλον κι εξαφανίστηκαν μέσα στο πλήθος. Για πάντα.

Λυπητερή ιστορία, δεν νομίζεις;

Αυτό είναι! Αυτό έπρεπε να της είχα πει.

by: Haruki Murakami

Also check the Norwegian Wood

Monday, July 27, 2009

new camera, new photos

Just a few random photos to test my new camera. On a tripod with a 30 sec open shutter

Monday, July 20, 2009

Space, yay

click on the image to learn about the moon and staff. (yeah, the crates spell google)

Monday, July 06, 2009

Virtual bartender 2

Click here for the jump

Order a beer or for a more spicy reaction try the following commands:
"Take your clothes off", "I love you", "dance for me"...
"shake your ass", "get your tits out", "kiss me", "budwiser", "panties" , "strip-poker", "show me your ass", "eat me", "Wet T-shirt", "cat fight", "fight", "kill", "bend over", "ashlee sing", "Frank", "Strip Lisa", "MAGIC", "SHOW ME MAGIC", "Play with Barbie", "tetley", "baltica", "coors", "creemore", "heineken", "canadian", "tuborg".

Επιστοφή από Χαλκιδική 1 παρά 10 Κυριακή

Wednesday, July 01, 2009

1 Ιουλίου

Το ξυπνητήρι χτύπησε διακόπτοντας το όνειρο. Με γρήγορες κινήσεις το ρύθμισα να ξαναχτυπήσει σε 10 λεπτά ελπίζοντας να μην έχω χάσει την συνέχεια του ονείρου. Τελικά δεν ξανάκουσα το ξυπνητήρι ούτε και επέστρεψα σε όνειρα καθώς η Ginger ήρθε νιαουρίζοντας επιτακτικά, απαιτώντας το φαγητό της. Σηκώθηκα έκλεισα το ξυπνητήρι, της γέμισα το πιατάκι και της έβαλα φρέσκο νερό.

Τουαλέτα, νυσταλέο βούρτσισμα δοντιών βιαστική προετοιμασία καφέ και σε 15 λεπτά ήμουν στο αυτοκίνητο στον δρόμο για την δουλειά. Ήμουν ακόμα στο μεταίχμιο του συνειδητού-ασυνείδητου και μόλις άρχιζα να αντιλαμβάνομαι το σουρεαλιστικό της κατάστασης... στο παρμπρίζ έπεφταν σταγόνες βροχής... κοίταξα το ψηφιακό ημερολόγιο στο ταμπλό του αυτοκινήτου και έγραφε 1 Ιουλίου!!!

Wednesday, June 17, 2009

How to tell if your cat is in heat

Cat in heat It is fairly easy to tell when your female cat is in estrus, because all cats in heat display similar symptoms.

The first sign is that the cat will become overly affectionate and rub her rear and even head or neck against all objects, other cats and her owners.

The easiest and most obvious way to tell when your cat is in heat, is the call. Your cat will produce a very different, loud long howl. This is to let other male cats in the area know that she is in estrus and her calling will continue until she mates.

A cat in heat will also bend her body in a mating position, with her rear raised, tail in the air and tread around in the same place.

If your female cat shows most of these above symptoms, the chances are almost 100% that she is in heat!

Quoted by this link

_Photos with the next post_

Thursday, May 14, 2009

preview

Three Oranges

Three Oranges

first time my father overheard me listening to
this bit of music he asked me,
"what is it?"
"it's called Love For Three Oranges,"
I informed him.
"boy," he said, "that's getting it
cheap."
he meant sex.
listening to it
I always imagined three oranges
sitting there,
you know how orange they can
get,
so mightily orange.
maybe Prokofiev had meant
what my father
thought.
if so, I preferred it the
other way
the most horrible thing
I could think of
was part of me being
what ejaculated out of the
end of his
stupid penis.
I will never forgive him
for that,
his trick that I am stuck
with,
I find no nobility in
parenthood.
I say kill the Father
before he makes more
such as
I.

Wednesday, March 18, 2009

Bruno new movie

Universal Pictures features "Bruno" as a Future Release.
The release date has been pushed back to July 10th, 2009.
If you haven't seen any clips from Bruno check out the video below.
For more info click at the thebrunomovie.com

Tuesday, March 17, 2009

Τα βιβλία στην Ελλάδα δεν είναι φτηνά

Στην ιστοσελίδα για την υπερτιμημένη ψηφοφορία των ΜΕ (το site σε γενικές γραμμές ήταν καλόγουστο πάντος) κλικαρα στα βιβλία και συγκεκριμένα στο βιβλίο του Πλάτωνα,. Εκεί μας πληροφορούν ότι το βιβλίο κυκλοφορεί στα περίπτερα και τα βιβλιοπωλεία με κόστος 9,90 € ενώ μας προτρέπουν "ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ"... διαβάζοντας στην τελευταία σελίδα του βιβλίου μπορείτε να δείτε το κόστος να έχει αλλάξει σε 8,90 €.
Μας κάνει καλό να διαβάζουμε.
Αγοράστε και εσείς υπερτιμημένες εκδόσεις σήμερα, μπορείτε.*

*δεν μιλάω συγκεκριμένα για την παραπάνω έκδοση αλλά γενικά για την αγορά βιβλίου στην Ελλάδα.

Thursday, March 12, 2009

The new ipod shuffle

I hate apple and itunes as much as anybody but I do recognize that they constantly push the envelope with every new product. I would probably not buy the new ipod shuffle but it looks amazing. It includes voiceover that reads the names of the songs or playlists in an attempt to compacate for the lack of a screen... I found it for 59£ about 63€ on amazon uk

Love food hate waste

It is a portion calculator. You choose your food category,you choose quantity... 1 adult plus a child for my portion... I like pasta.
And there you go.

Tuesday, February 10, 2009

Tricky - Puppy Toy

Tricky: Again, we go 'round and round, I’ll get the drinks, I guess it's always my round
Alex Mills: Can you get me that drink
Tricky: Friends, girls, they come and go
Alex Mills: You think you're nice
Tricky: But trends remain in constant flow, See, she
Alex Mills: Got any cash
Tricky: She likes that money boy, And she, she's needs a puppy toy
Tricky & Alex Mills: You stare, you stare and look confused, Your fruit is slightly bruised, You wear but don’t like men, no, Won’t love, won’t care again

Tricky: Girl, you got a vicious tongue
Alex Mills: You're talking to me
Tricky: Yeah, I wish, Wish you'd cough up a lung, Girl, you seem insecure
Alex Mills: Well you’re an idiot
Tricky: Look at me, And think you're pure, Girl, get your head right
Alex Mills: There’s nothing wrong with me innit?
Tricky: You, yeah, you should get it right
Tricky & Alex Mills: You stare, you stare and look confused, Your fruit is slightly bruised, You wear but don’t like men, no, Won’t love, won’t care again
Tricky: Again we go round and round, I'll get the drinks, It's always my round
Tricky & Alex Mills: You stare, you stare and look confused. Your fruit is slightly bruised, You wear but don’t like men, no, Won’t love, won’t care again
Alex Mills: Ah piss off,

Wednesday, January 28, 2009

"Street view" of Thessaloniki

Really nice to have a site like www.kapou.gr. It has all the roads from most of central Thessaloniki and there are plans for increasing coverage.

Tuesday, January 20, 2009

Flight of the conchords

Back for a second season. If you've never watched the show, check out a the links (official site, wikipedia, official HBO site, facebook). One of the best shows out there.

Saturday, January 10, 2009

crayon_release52demo.exe

I received this mail today:
"Crayon Physics Deluxe is now available for the PC at http://www.crayonphysics.com/ ... full version .... 19.95$ ... Crayon Physics Deluxe is a 2D physics puzzle / sandbox game, in which you get to experience what it would be like if your drawings would be magically transformed into real physical objects. Solve puzzles with your artistic vision and creative use of physics.
Petri
"
Of course we also have Phun which has a similar environment. It is not a puzzle game but it is lots of fun, offering an open ended undirected gameplay. I should also mention that Phun is free for non-commercial use.

Monday, January 05, 2009

Offsetting your guilt

A good friend of mine directed me to this address the other day. Even though I do not concur to the idea, I can see that it addresses real peoples' needs.
Being an artist myself, I can say that no guilt feelings can or should derive from such events... so the real issue is to sit down and reestablish your relations with guilt and morality.